چرا ازمرگ میترسیم?
اگر انسان، مؤمن و با تقوا باشد و ره توشه آخرت را برگیرد، نه جان دادن هولى دارد و نه شب اول قبر هراسى و نه قیامت نگرانى دارد از امام حسن (ع) پرسیدند: مرگ چیست که نسبت بدان نادانند؟ فرمود (ع): «اعظم سرور یرد على المؤمنین» «بزرگترین شادمانى که بر مومنان وارد مىشود»(1).
خرم آن روز کزین منزل ویران بروم راحت جان طلبم از پى جانان بروم
بر هواى لب او ذره صفت رقص کنان تا لب چشمه خورشید درخشان بروم
همچنین امام صادق (ع) فرمودند: «القیامة عرس المتقین» «قیامت زفاف و عروسى اهل تقوا است».(2) امام صادق (ع) فرمودند: «اذا مات المومن، شیعه سبعون الف ملک الى قبره فاذا ادخل قبره، اتاه منکر و نکر، فیقعدانه و یقولان له: من ربک؟ و ما دینک؟ و من نبیک؟ فیقول: ربى الله و محمد نبى و الاسلام دینى. فیفسحان له فى قبره مدبصره و یاتیانه بالطعام من الجنة، و یدخلان علیه الروح والریحان و ذلک قوله عزوجل: «فاما ان کان من المقربین فروح و ریحان» یعنى، فى قبره «و جنة نعیم» یعنى فى الاخره» «هرگاه مؤمن بمیرد، هفتادهزار فرشته او را تا قبرش تشییع مىکنند سپس وقتى در قبر داخل مىشود، نکیر و منکر به سراغش آمده، در کنارش نشسته و به او مىگویند: پروردگارت کیست؟ و دینت چیست؟ و پیغمبرت کیست؟ جواب مى دهد: پروردگارم خدا و محمد (ص) پیغمبرم و اسلام دینم است. [پس آن گاه] قبرش را برایش به وسعت شعاع بصرش مىگشایند و به سویش از بهشت طعام مىآورند و روح و ریحان بر او وارد مىسازند و آن همان قول خداوند عزوجل است که در قرآن کریم فرمود: «اما اگر از مقربان باشد روح و ریحان برایش مىباشد»، یعنى، در قبرش چنین چیزى است. اما در آخرت او داخل در «بهشت همیشه پرنعمت» است».(3)
بنابراین، کسى که قبرش روح و ریحان و آخرتش رضوان پر نعمت فراوان است، نه هولى دارد و نه هراسى. آرى اگر نگرانى و ترس از لحظه جان دادن و بعد از آن باعث تلاش و جدیت در جهاد با نفس و ترک گناه و تحصیل ایمان و تقوا و تقرب شود و انسان را تحریک به عمل صالح کند، بسیار ترس خوبى است. همان گونه که در جبهه و مقابله با دشمن قدار، رزمنده واقعى، آمادگى رزمى کافى فراهم مىسازد مومن واقعى نیز براى قبر و قیامت خود، توشه فراهم مىکند.
پىنوشت
(1) بحارالانوار، ج 6، ص 153.
(2) همان، ج 7، ص 176.
(3) همان، ج 6، ص 222، روایت 22.
آیا ادیسون که برق را اختراع کرد و خدمت عظیمی به بشر کرده است جایگاه او در آخرت در کجا می تواند باشد با توجه به اینکه غیر مسلمان بوده است؟
در این باره باید به اقسام کافران و چگونگى محاکمه آنها در قیامت توجه شود:
1 (کفارى که جاهل قاصرند و نتوانستهاند راه حقیقت و ایمان را- آن چنان که باید- دریابند و از همین رو در کفر خود فروماندهاند. این گروه در قرآن «مرجون لامر الله» معرفى شدهاند و بعید نیست نسبت به اعمال صالح خود- در صورتى که با انگیزههاى خائنانه همراه نباشد و مثلا بر اساس عواطف پاک انسانى و نوع دوستى باشد- به گونهاى متناسب حالشان پاداش داده شوند. و در صورتى که حق پذیر و داراى قلب سلیم باشند ولى در دنیا به حق دسترسى نداشته اند در صحنه قیامت حق بر آنها عرضه مى شود و پس از اعتراف به این که آنچه به دنبالش بودند همین است چه بسا قابلیت راهیابى به بهشت را نیز پیدا مى کند.
2 (دسته دیگر معاندان و متکبران حق ستیزند. یعنى کسانى که راه حق برایشان آشکار بوده یا مىتوانستند به خوبى آن را باز شناسند و ایمان آورند ولى در برابر راه خدا از روى عمد و علم به مبارزه و پیکار برخاسته و بر گمراهى خود تعصب و لجاجت ورزیدهاند. این گروه به کلى حسن فاعلى را از دست دادهاند و گرفتار چنان ظلم عظیمى گشتهاند که هیچ عمل نیکى برایشان سودمند نیست. از این رو قرآن مجید درباره آنان مىفرماید: «فلانقیم لهم یوم القیامة وزنا در قیامت براى آنان میزان سنجش کردار قرار نمىدهیم» کهف، آیه 105 (. زیرا وضع آنان بدتر از آن است که این اعمال جزئى برایشان سودمند افتد
